Aos mariñeiros de Muxía
 
                                      Xavier Seoane

Non constrúas,
mar,
a cinza
cos nosos soños.

Tiñamos
unha pequena casa
á beira das túas ondas,
que gardaba a memoria dos avós.

E era dozura nosa  
amar a risa alegre das escumas,
a beleza do día
na curva lúa azul das plumas das gaivotas.

Pero un vento de usura e de mentira
arrebolando arroaces desnortados
e aves frías e mortas    
matou o noso soño.   

E agora un corvo negro
chegado dos confíns máis cegos do horizonte
chapuza de carraxe nos nosos corazóns
como a lingua visgosa dun destino de sombras.