Escribo para non darlles a razón ós que me ignoran.

Escribo para non sentir que estou acompañado.

Escribo para andar os pasos

dos que me leron nos seus versos.

Escribo para renunciar a vivir

como os que viven sen renunciar

ó que non pretenden.

Escribo para non ter desculpa no xuízo final,

se é que hai un final e nos enxuízan daquela.

Escribo para sembrarme

dos que xa non poden sembrarse de nós

porque laguen lles impide

atopar palabras coas que calar para sempre.

Escribo para atopar esas palabras que nos alivien.

Escribo, en fin, para entenderme

cos que están lonxe de nós

coma deles mesmos.