¿Espellismo ou realidade?

Ninguén me dixo que estabas alí.
De súpeto
unhas pernas
enfundadas nunhas vingativas medias
desacougaron
e cubriron de feridas
a tranquilidade da miña espera.

Eras ti, claro.

¿Agasallo do demo
ou aloumiño dun anxo?

Estiven dous minutiños
a observarte
e parecéronme dous séculos
de camiños longos
e crecentes lamelas.

¿Espellismo ou realidade?

Por un momento
soñei que tornabas a min
coas mans ben abertas.