Quén é esa que sobe a encosta de Cortiña Grande
          pasado Castromau
          coberta co pano rameado e sobre o pano a molida e sobre a molida a canastra
          comprida canastra e ateigada con bolas de pantrigo
          aroupadas en liño cru?

          Quén aquela que corta pola Chaira de Amoroce
          na mao a corna do alicornio co seu dente de allo
          e tremerosa
          non coa lúa aos pés senón espidos éstes
          duros de se esfregar nas laxes de calzadas mil?

          Quén a que o corazón se lle pon seixo
          do medo aos mortos e á presenza silente
          do das dúas ourellas
          e camiña soteira e mesmo se arrandea p'ra ir vende-lo pan
          precisamente no feirón de Santa Eufemia de Milmanda?

          Quén a que non ostenta escudos no colo
          ou arredor do colo de marfín
          nin no seu embigo Salomón mata sedes de mirra
          nin devece por amar irmao de ventre e teta
          en cavernas altas do deserto
          nin é celebrada por cincocentas raíñas nin por oitenta concubinas
          nin por arrebaños de mozas complementarias
          nin amosa o menor interese
          en ver o amado en figura de animal macho bravo
          a pacer nos cotos todo bruto
          nin nota os seus peitetes ser cabirtos
          nin moito menos cachos de dátil zucarado
          para o padal do antes dito amado amo?

          Quén é a escalazada
          esa que viaxa senlleira polos vieiros da dor
          a que a penas ten de seu artesa e auga da Fonte de Baixo
          e compra grao ao rico e paga dese grao maquía
          e paire e cría fillos bravos con destino á miseria
          e goza embute co querido circunstancial
          e ten o brazo rexo e con regos da testa rega
          a masa que será fogaza saborosa para os tratantes e labregos abastados
          coas súas labregas fartas coma marrás
          fagueren compaña ao pulpo e a outras cousa finas?

          Serei siescaso eu esa que marcha engorde
          e non se dobra su o peso da mercadoría
          e olla fixa as torres do castelo ao que non dá chegado
          e maldice do mundo?

          Il será agora tu este poeta
          que alenta o teu alento e bombea teus sangues
          e te relembra amada avoa altiva escrava
          en terra de lobos?