MAR

Non deixes

de querer ao mar,

el non sabía do noso amor.

 

Apartoume

de ti por sempre

sen pretendelo.

 

Cando lle falei

de como nos amábamos,

abandonouse á tristeza.

 

RECORDO

No ventre do mar

non deshabitará

a miña mente o teu recordo.

 

Sei que na nosa casa

na túa mente

eu habitarei.

 

Non haberá temporal

que borre o xeito

en que nos recordemos.

 

SARGOS

Só a soidade

regresará do mar

para ti.

 

Se pensas en todos os sargos

que comemos xuntos,  

na ausencia haberá unha mensaxe:

 

Os peixes compartidos

teceron unha vida

indestrutible.

 

 

 

 

 

NAVEGACIÓN

Parto a unha navegación

sen a lóxica

do traballo.

 

Na primeira illa

que atope atracarei

para agardarte.

 

O único sentido desta travesía

é atopar un lugar

a onde ti tamén chegues.

 

CUNCHAS

Os homes navegan

buscando terras, peixes

ou cambiar o destino.

 

Eu navego

porque o tempo se esgotou

e non hai regreso.

 

Só un colar invisible

de cunchas que nos une,

cada un dos días vividos xuntos.  

 

AMOR

Uniunos o sentimento amoroso,

o traballo e as soidades

compartidas.

 

Agora o labor de cada día

e a soidade só serán túas,

pero seguiremos unidos.

 

O amor seguirá sendo dos dous,

na terra do esquecemento

eu non o esquecerei.

 

 

O ADEUS DO VELLO MARIÑEIRO