Coa feliz e novidosa irrupción nas nosas letras de Tempo de Compostela, de Salvador García-Bodaño, inaugurouse un vizoso ciclo de poemarios sobre a cidade de “espello e pedra”. Preto de trinta anos despois, perante a súa reedición, mercé agora á iniciativa do Grupo Correo Gallego e a Concellaría de Cultura, coa colaboración da AELG, non podo evitar que me veña á memoria o tempo aquel de anos escuros, no cal o escritor e cidadán Salvador García-Bodaño oficiaba xa de mestre maior en rituais, arredor dunhas cuncas de ribeiro purrela, de clandestinos cenáculos, artísticos e literarios. O admirado autor de Ao pé de cada hora guiaba asemade o meu tempo iniciático polas arterias da nosa cultura, e mesmo alentou e apoiou con xenerosidade intelectual e humana as miñas aventuras nos eidos das artes dramáticas, plásticas e cinematográficas.
A fonda verdade poética daqueles composteláns versos, potentes e audaces, de García-Bodaño purificaron os espazos e sinalaron novos tempos para a recuperación da propia identidade, da común nación liberada, da palabra ceibe e renovada; o tempo do humano vivir e do humano sentir no espazo matrio en liberdade. Compostela de Santiago. De Galiza. Tempo e espazo; espazo e tempo. A cidade, saudosa de pedra e badaladas, mansa de chuvia e fala antiga, grazas ao baril canto de Salvador García-Bodaño, unha das nosas meirandes voces poéticas, enche os ocos de esperanza futura. O cronotopo balorento agroma en puras rosas de leda amencida. Faise outravolta, séculos despois, o milagre. O espazo fúnebre atéigase de tempos de vida. Eros vence a Tánatos. Milagre da palabra, da palabra pura e verdadeira, da palabra renacida para cantar a nova poboación futura, a do novo "tempo de Compostela". O ritmo dos versos latexa no corazón dos habitantes do espazo-tempo da urbe antiga, ergueita sobre unha encrucillada de estrelas, e que o xenio creador do poeta García-Bodaño fai levitar sobre unha estrela de encrucilladas no renacer do tempo novo. Un tempo e un espazo, poeticamente bodañescos, xa por sempre universalizados.
Euloxio R. Ruibal, Universidade de Santiago de Compostela.
(In Tempo de Compostela, Colección Poeta en Compostela, 2004)
