¿Xa terei conseguido entrar na verdadei-
ra estancia da soidade?, preguntábase.
Viaxaba para se asegurar un pouco de
intimidade.
¡Que brutal pode chegar a ser a igno-
rancia deliberada!
¿Exalta-la dor como espectáculo, co-
mo relixión, ó reflexionar sobre a agre
didáctica do amor?
¡Seríamos capaces de tantas vicisitudes!,
sobre todo cando temos vivido sós.
Matemos canto antes o engano dun
novo día. Matemos a absurda esperan-
za que poida, prometernos algún ali-
vio. O único seguro é que o círculo se
pechará; tal é a noite.