Casa dos Mozart.
          Unha mosca voa en col de Wolferl, que acompaña co dedo, a xeito de batuta, a traxectoria do insecto.

Wolferl
     Esa música. ¿Trátase dun concerto ou dunha sinfonía? ¿Cal será a intención da mosca?
Leopold
     Un "solo" de violino.
Wolferl
     Non.
Leopold
     Pois as ás dunha mosca non dan para máis.
Wolferl
     ¿Estás certo?
Leopold
     O resto teralo de procurar na tua cabeza.
Constanza
     Wolferl, Wolferl, estou espantada. Esta maldita tose non se vai. Sinto no peito unha opresión terríbel.
Leopold
     A túa esposa precisa diñeiro.
Wolferl
     ¿E se fose un nocturno?
Constanza
     A miña estáncia en Baden vai camiño de ser indefinida.
Wolferl
     ¿O "Nocturno da Mosca"?
Leopold
     Pensa en Constanza, Wolferl.
Constanza
     Teño dereito. Son a túa esposa.
Wolferl
     Silencio. Xa teño a clave. Re menor. Primeiro tempo: adagio. Modelo esa forma no tempo e comezo a pautar. Pechade as      portas, as xanelas. Contede a respiración.
Constanza
     Temos visita, Wolferl.
Leopold
     ¿Quen pode ser a estas horas?
Wolferl
     Calade.
Constanza
     ¿Un cobrador?
Leopold
     ¿Ou un ministro?
Constanza
     ¿Levan máscara os ministros?
Leopold
     O seu porte é distinguido.
Wolferl
     ¿Vós, Señor?
Máscara
     O meu Requiem non foi concluído, Herr Mozart. E porén, o tempo prescribiu.
Wolferl
     Estou desolado, señor.
Máscara
     ¿Non vos chegou o meu diñeiro? ¿Terei que pagar dúas veces?
Wolferl
     Mil desculpas, Señor. Teño o voso diñeiro. Mais chegades nun momento delicado. Agora non vos podo atender. Penso no      voso Requiem a miúdo. Teño algunhas ideas sobre a música. Dareivos unha partitura en breve. Desculpade.
Máscara
     ¿Tentades confundirme, Herr Mozart?
Wolferl
     Non. Por favor.
Máscara
     Voltarei mañá á mesma hora.
Wolferl
     Teredes o voso Requiem.
Máscara
     Adeus, Herr Mozart.
Wolferl
     Señor.
Leopold
     ¿Que fixeches cos cartos, Wolferl?
Constanza
     ¿Gastáchelos, como acostumas, en perrucas e vestidos?
Leopold
     ¿En viño e en mulleres?
Constanza
     E eu no entanto a adoecer, chea de privacións, en Baden. E os teus fillos coas medias tan gastadas que nin ousan saír á rúa.
Leopold
     ¿Pensarás máis na familia, agora que tes un encargo?
Constanza
     ¿Que dis, Wolferl?
Wolferl
     O xubón. A casaca. A capa verde. ¿Ula miña perruca prateada? É preciso dar unha academia. Hai que saír.
Constanza
     Agora véñenlle as présas.
Leopold
     Apura, Wolferl, que se está facendo tarde.
Constanza
     Si, apura.
Leopold
     E abrígate, que vai nevar.
Wolferl
     A túa benzón, Señor.
Leopold
     Adiante, adiante.
Constanza
     Xa anoitece.
Leopold
     Despídete da túa irmá.
Wolferl
     Adeus, Nannerl.
Nannerl
     A estas horas xá estarán ceando no Reino de Atrás.
Worferl
     ¿Que reino é ese?
Nannerl
     ¿Non lembras o Reino de Atrás, aquela terra que deixábamos ás costas cando íamos dunha cidade para outra, dun concerto      noutro concerto? No Reino de Atrás habia cousas deliciosas para os nenos, e ti, Wolferl, eras o rei daquel país marabilloso.
Wolferl
     A mosca. Xá non lembro a súa música.
Leopold
     ¿Levas as partituras?
Constanza
     ¿Lustraches os zapatos?
Leopold
     ¿Moderaches os instintos?
Constanza
     ¿Pensaches nos honorarios?
Leopold
     ¿Ensaiaches as profundas reverencias?
Constanza
     Pois adiante.
Leopold
     Paso ao lacaio Mozart.
Constanza
     Paso a Mozart.
Wolferl
     A berlina. Que traian a miña berlina.
Nannerl
     Ti non tes berlina, Wolferl.
Constanza
     ¿Desde cando os Mozart temos berlina?
Leopold
     Cala, Constanza.
Wolferl
     Cala, Nannerl.
Nannerl
     Calo se me contas un de peidos e xuíces.
Wolferl
     Agora non, Nannerl.
Leopold
     Wolfgang Amadeus Mozart leva présa.
Constanza
     Leu no xornal que procuraban un lacaio experto en sonatas difíceis e teimou en chegar o primeiro. Así eu poderei continuar en      Baden cos meus fillos e as miñas doenzas.
Leopold
     E eu deixarei de estar eternamente preocupado.
Nannerl
     Pobre Wolferl. Non lle deixan alentar.
Constanza
     Cala, Nannerl.
Leopold
     ¿Preparado, Wolferl?
Wolferl
     Preparado, Señor.
Leopold
     ¿A paz ou a guerra?
Wolferl
     A guerra.
Leopold
     Mais sempre cun sorriso.
Wolferl
     Si, Señor.
Leopold
     E cunha reverencia. Ou cunha ducia delas. As que se precisaren. ¿Entendido?
Wolferl
     Entendido, Señor.
Leopold
     Cabeza alta. Paso marcial. Adiante, Wolferl.
Nannerl
     Pobre Wolferl. Parece un burro en procura dunha cenoura.
Leopold
     Lembra a túa nenice gloriosa, amado Wolferl.
Constanza
     A nenice sería gloriosa, mais agora Wolferl é un home triste.
Leopold
     Alto, Wolferl. ¿Que é o que fas coa man en alto?
Constanza
     Un home triste. Un home triste.
Leopold
     Wolferl, baixa esa man.
Constanza
     Obedece a teu pai.
Leopold
     A man, Wolferl.
Constanza
     Vai perder a academia.
Leopold
     Fálalle ti, Nannerl.
Constanza
     Pensa en min. Pensa na miña tose, Wolferl.
Leopold
     Pensa na música, fillo.
Nannerl
     É inútil. Wolferl xa non vos escoita.
Leopold
     ¿Está co Requiem?
Nannerl
     Nada diso.
Constanza
     ¿Entón que fai? ¿Por que move esa man como un idiota?
Nannerl
     Wolferl non é un idiota. É só que se puxo en falas cunha mosca estúpida.