|
|
Fun poeta grego en tempos de Anacreonte, e rapsoda na corte de Nínive. Máis tarde cantei como bardo o mar da fín do mundo, e sempre vivín nas miñas cen vidas coa pluma na man e coa alma estremecida polo amor. ¿Lembras Antón, e ti Avilés, os nosos banquetes sagrados na compaña de Propercio e de Catulo? |
|
ASÍ SE FUNDOU A
ELEXÍA |