0 creador do Grupo Poético Rompente rachou no Club FARO un silencio de doce anos

"Alfonso Pexegueiro reivindica a poesía como un xeito de construír o imposible"

"Ás veces penso que a poesía é ó mesmo tempo algo terrible e fermoso que nos esixe todo", dixo o autor do poemario vangardista "Seraogna", reeditado vintedous anos despois da súa publicación

O escritor e poeta Alfonso Pexegueiro rachou onte no Club FARO un silencio público que se prolongaba dende o ano 1985, cando decidiu autoexiliarse en Barcelona. A reedición do seu poemario "Seraogna" (1976) por parte de Edicións Xerais de Galicia impulsou a volta á Terra dun autor esquencido por boa parte da crítica literaria galega. Pexegueiro foi o creador do grupo de Comunicación Poética "Rompente" e un dos máximos representantes da poesía de vangarda en Galicia na década dos 70.
"Cando un chega dun país pequeno a un grande, un sente que ven dunha illa", dixo o poeta pontareano, quen engadiu: "Hoxe veño da illa da poesía e no meu traxecto comprobei como se devastou a dignidade humana".
Pexegueiro tentou explicar na súa intervención o seu concepto da poesía, "algo difícil e arriscado pois eu creo que toda teoría sobre a poesía estrélase contra a mesma poesía".
Segundo o autor de "A lila das mulleres loucas", a poesía é á vez "algo terrible e fermoso que nos esixe todo para construír o imposible". Achegar o sentimento á intelixencia sería a función do facer poético, dunha maneira completamente "libre e humana".
Nese sentido, e sempre deixando claro que non existen "verdades definitivas", Pexegueiro destacou como a poesía "nos achega ó infinito das cousas", máis dende a intuición que a traverso do coñecemento.
"Descobrir mentiras e realidades agachadas, descobrir mundos novos e outras posibilidades, traballar esoutra linguaxe que nos faga máis ceibes pode ser, entre outras, unha das tarefas da arte, e mesmo do universo: este inmenso, inaprensible, descoñecido e marabilloso azar pensado".
Pexegueiro referiuse tamén ó motivo da súa presenza pública, a reedición de "Seraogna", que calificou de "libro actual e cheo de inalcanzables, concebido dende a utopía e a inocencia de querer transforma-lo mundo".
"Seraogna" -poemario que supuxo o reencontro do autor coa lingua galega, perdida na súa aldea natal de Angoares- "foi tamén concebido como unha casa; e por iso invítovos a ela...", dixo antes de abrir un recital no que repasou pasaxes de "Mar e Naufraxio", "A lila das mulleres loucas" e, a petición do público, do seu único libro en castelán, "El Lago de las Garzas Azules".

Ferrín: "Seraogna déulle dimensión proletaria ó agro"

O escritor Xosé Luís Méndez Ferrín, encargado de presentar a Pexegueiro no acto de onte, ubicou nun contexto histórico a edición primeira de "Seraogna", case coincidente no tempo coa súa obra "Con pólvora e magnolias". Ferrín destacou a "inédita dimensión proletaria" que deu este poemario ó mundo do agro, amais das propostas formais que lle dán un carácter de "avisos corais, mensaxes dos silenciosos e humillados da terra galega".
Tras advertir a existencia de "certa acedume" na apreciación da figura de Pexegueiro, "ó que mesmo tentaron descatalogar", Ferrín enmarcou a poesía dos 70 nun ambiente de "insurrección cultural" que conseguiu deixar atrás a dictadura franquista.
"Hai 22 ou 23 anos fervía en Vigo un ansia de novidade na poesía, na pintura, na política. O novo rock de Siniestro Total e Os Resentidos, o xurdimento de novos medios de comunicación, os ensaios marxistas e as propostas de independentismo dicíanlle adeus á dictadura", comentou Ferrín. O ano 1976 foi, segundo o escritor vigués, o "epicentro" deste "terremoto artístico" onde a cultura galega "fundamentou a súa liberación".
Ferrín avogou pola recuperación histórica do papel xogado na cultura galega polo Grupo Rompente e o seu creador, Alfonso Pexegueiro, de quen dixo "vive a poesía como un exercicio de sinceridade".
Pola súa banda, o director xeral de Edicións Xerais, Manuel Bragado, suliñou como as primeiras obras de ámbolos dous escritores ("Seraogna" e "Con pólvora e magnolias"), editadas con medios case artesanais, supoñen xa "unha referencia obrigada na nosa literatura contemporánea".

Unha reunión de poetas, filósofos e escritores

O regreso de Alfonso Pexegueiro a Galicia tras doce anos de autoexilio en Barcelona reuniu a un bó número de poetas e escritores no Paraninfo do Rectorado. Confundidos entre o numeroso público, asistiron á presentación-recital o poeta cangués Bernardino Graña, o filósofo Francisco Sampedro, o Premio "Merlín 1997" Antonio García Teijeiro, o estudioso da poesía popular galega Domingo Blanco, a premio "García Barros" María Gándara e os escritores Maximino Queizán e Anxo Angueira, entre outros.