1.

Que me amaba
que daría por min
que subtraería do seus ollos
o sol
para así iluminar o altar
no que me adora
que serían poucos os días
que puidese beber
sen esgotar a sede
cando nada se verque sen min
nos pradairos.


2.

Íalle todo en mirar
a calor do meu corpo
o seu corpo
o sempre posuído
no altar
como enfermos
e toda a enfermidade comigo
que tanto me ama
cando me ve fregando
as frías baldosas do noso amor
con lixivia


3.

A min que tanto amas e destrozas
veñen lentas as fías dos remorsos
enredar a culpa:
para a miña contemplación
deitas o teu corpo de narciso
no alcatrán
e que pasen quilómetros
por riba do teu peito de amante estrábico
Tanto te me entregas
a min
trabada estatua do espanto


4.

Que o alcatrán penetre
soldada a dor
ós teus desexos

desexas

e faise en mín
a desolación


5.

Meu amante de alcatrán
tingue vermella a melena
dos días

peitéoos eu
devastada


6.

Desfaime as dobras
meu amor
de lixivia
que eu zurzo os ollos
para así non te ver

pois tanto te temo


7.

A min que tanto amas e destrozas
naceranme os labios
e será razón.